4 czerwca 1940 roku Niemcy stworzyli obóz koncentracyjny na przedmieściach Hamburga, w Niemczech. Wcześniej obóz ten był filią obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (od 3 grudnia 1938 roku).

Obóz ulokowano w pustej cegielni. Więźniowie byli zmuszani do wycieńczającej pracy przy produkcji cegieł i dachówek.
    Wokół obozu powstało wiele podoobozów, a począwszy od 1942 roku więźniowie byli zatrudniani przy produkcji w przemyśle zbrojeniowym. KL Neuengamme posiadał około 60 własnych filii przy różnych niemieckich zakładach przemysłowych w III Rzeszy.

W obozie prowadzono doświadczenia z gazem Cyklon B. Na więźniach przeprowadzano także eksperymenty pseudomedyczne. Eksperymenty te prowadził między innymi dr SS Kurt Heissmeyer na żydowskich dzieciach poniżej 12 roku życia. Dzieci te wymordowano na kilka dni przed końcem wojny i wyzwoleniem obozu.

W kwietniu 1945 roku Niemcy przystąpili do ewakuacji więźniów. Podczas Marszów Śmierci zginęło wielu więźniów. Część więźniów zamknięto na statku Cap Arcona, któremu pozwolono dryfować po morzu. Statek został dostrzeżony przez samoloty Royal Air Force i zatopiony wraz z około 7 tys. więźniów.

4 maja 1945 roku pusty obóz został wyzwolony przez wojska brytyjskie.

Szacuje się, że przez obóz i jego filie przeszło ponad 100 tysięcy więźniów z prawie wszystkich okupowanych krajów Europy, w tym około 17 tysięcy Polaków. Liczba ofiar ocenia się na około 82 tysiące zabitych, w tym ponad 40 tysięcy Żydów i 7 tysiące Polaków.

Na terenie obozu powstało Muzeum.