We wrześniu 1939 roku Niemcy utworzyli w pobliżu Gdańska, w Sztutowie, obóz koncentracyjny Stutthof.
    Pierwszych 150 więźniów przywieziono do obozu już 2 września 1939 roku. W następnych latach docierały tu tysiące więźniów z całej Polski, a od 1942 roku z całej Europy. Łącznie przez obóz przeszło około 120 tys. więźniów, z czego 50 tys. Żydów. Większość Żydów (zwłaszcza kobiet i dzieci) trafiała natychmiast z transportu do komory gazowej. Ich ciała były palone w tutejszym krematorium. Pełną liczbę ofiar Koncentrationslager Stutthof ocenia się na conajmniej 65 tys. osób (niektóre źródła podają 85 tys. ofiar). Obóz został wyzwolony 9 maja 1945 roku przez oddziały Armii Czerwonej.

12 marca 1962 roku powołano do życia Muzeum Stutthof w Sztutowie. Prowadzi ono między innymi badania dziejów obozu, jego eksterminacyjnych funkcji, miejsca Stutthofu w systemie hitlerowskich obozów Zagłady.

Z dawnych obiektów obozu zachowały się miedzy innymi cztery baraki, gmach niemieckiej komendantury, krematorium, komora gazowa oraz ogrodzenia tak zwanego starego obozu.
    Dla zwiedzających udostępnione jest muzeum, zaś 500 metrów od obozu w miejscu, gdzie Niemcy palili ciała zmarłych stoi Pomnik Pamięci Ofiar.

Na skraju obozu żydowskiego stoi pomnik z tablicą upamiętniającą śmierć 28 tys. żydowskich kobiet.